ต่างคนต่างฎีกา เสียค่าขึ้นศาลอย่างไร
การขออนุญาตฎีกาต่อศาลฎีกาในคดีแพ่งนั้น กฎหมายกำหนดให้ผู้ขออนุญาตต้องยื่นคำร้องพร้อมคำฟ้องฎีกาต่อศาลชั้นต้นภายในกำหนดหนึ่งเดือนนับแต่วันที่ได้อ่านคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๗ วรรคสอง ทั้งผู้ขออนุญาตฎีกายังมีหน้าที่ต้องเสียค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาและต้องนำเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แก่คู่ความอีกฝ่ายมาวางศาลพร้อมคำฟ้องฎีกานั้นด้วย ตามข้อกำหนดของประธานศาลฎีกาว่าด้วยการขออนุญาตฎีกาในคดีแพ่ง พ.ศ.๒๕๕๘ ข้อ ๗ และข้อ ๘
หากคดีหนึ่งมีจำเลย ๒ คน ร่วมกันกระทำละเมิดให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ต่อมาศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันรับผิดชำระเงินแก่โจทก์ ๕๐๐,๐๐๐ บาท ซึ่งคิดเป็นค่าขึ้นศาลชั้นฎีการ้อยละ ๒ ของจำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกันเป็นเงิน ๑๐,๐๐๐ บาท เมื่อจำเลยทั้งสองต้องการที่จะฎีกาขอให้ยกฟ้อง โดยยื่นคำร้องขออนุญาตฎีกาพร้อมกับคำฟ้องฎีการวมกันมาฉบับเดียวกัน และเสียค่าขึ้นศาลครบถ้วน ๑๐,๐๐๐ บาท ซึ่งเป็นไปตามปกติ
แต่ถ้าจำเลยที่ ๑ และที่ ๒ ต่างประสงค์ยื่นคำร้องขออนุญาตฎีกาพร้อมกับคำฟ้องฎีกาแยกกันมาคนละฉบับ ปัญหามีให้ชวนคิดว่า แต่ละคนจะต้องเสียค่าขึ้นศาลคนละ ๑๐,๐๐๐ บาท หรือไม่ เพราะศาลฎีกาต้องแยกพิจารณาฎีกาของจำเลยทั้งสองเป็นรายฉบับ
เรื่องนี้ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๕๐ วรรคห้า บัญญัติว่า ในกรณีที่จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ เป็นคู่ความร่วมในคดีที่มีมูลความแห่งคดีเป็นการชำระหนี้อันไม่อาจแบ่งแยกได้ดังเช่นคดีนี้ หากจำเลยที่ ๑ และที่ ๒ เสียค่าขึ้นศาลมารวมกันแล้วมีจำนวนสูงกว่าค่าขึ้นศาลที่จำเลยทั้งสองต้องชำระในกรณียื่นฎีการ่วมกัน ให้ศาลฎีกามีคำสั่งคืนค่าขึ้นศาลส่วนเกินให้จำเลยทั้งสองตามส่วนของค่าขึ้นศาลที่จำเลยแต่ละคนได้ชำระไป
ดังนั้น การที่จำเลยที่ ๑ และที่ ๒ จะแยกเสียค่าขึ้นศาลกันมา เมื่อรวมกันแล้วเกินจำนวน ๑๐,๐๐๐ บาท ศาลก็จะสั่งคืนให้ตามส่วนของแต่ละคน ก็เพื่อความเป็นธรรมแก่คู่ความนั่นเอง (แนวคำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๙๔/๒๕๖๒)
ผู้เขียน นายภาณุ อุทโยภาศ ผู้พิพากษาศาลชั้นต้นประจำกองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ผู้ตรวจ นายเอื้อน ขุนแก้ว ผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
