>>> ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืนตามคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของศาลชั้นต้น ซึ่งถือว่าเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๖ แล้ว หากคู่ความยื่นคำร้องขออนุญาตฎีกาพร้อมฎีกา ศาลชั้นต้นมีอำนาจพิจารณาสั่งไม่รับฎีกาได้โดยไม่ต้องส่งศาลฎีกาพิจารณาได้หรือไม่
>>> ในประเด็นดังกล่าวมีคำวินิจฉัยในคดี ครพ. ๔๕๙๔/ ๒๕๖๓ ได้วินิจฉัยไว้ว่า การฎีกาคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลอุทธรณ์ ให้กระทำได้เมื่อได้รับอนุญาตจากศาลฎีกา และการขออนุญาตฎีกาให้ยื่นคำร้องพร้อมกับคำฟ้องฎีกาดังกล่าวไปยังศาลฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๗ จึงเป็นอำนาจเฉพาะของศาลฎีกาเท่านั้นที่จะพิจารณาสั่งรับหรือไม่รับฎีกา การที่ศาลชั้นต้นไม่รับฎีกาของจำเลย เนื่องจากเห็นว่าศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืนตามคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ของศาลชั้นต้น คำสั่งนี้จึงเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๖ จึงไม่รับฎีกาของจำเลย เป็นการไม่ชอบ ศาลฎีกาชอบที่จะยกคำสั่งของศาลชั้นต้นและมีคำสั่งใหม่ให้ถูกต้องต่อไป และเห็นว่าตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๗ วรรคสอง บัญญัติว่า การขออนุญาตฎีกาให้ยื่นคำร้องพร้อมกับคำฟ้องฎีกาต่อศาลชั้นต้นที่มีคำพิพากษาหรือคำสั่งในคดีนั้น ใช้กับคดีที่คำพิพากษาหรือคำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๔/๑ แต่คดีนี้คำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๖ ซึ่งเป็นบทมาตราที่บัญญัติเป็นการเฉพาะ จึงไม่อาจขออนุญาตฎีกาได้ ศาลฎีกาจึงมีคำสั่งยกคำสั่งศาลชั้นต้น และมีคำสั่งไม่รับฎีกา
>>> ดังนั้น อำนาจในการพิจารณาคำร้องขออนุญาตฎีกาและฎีกาเป็นอำนาจของศาลฎีกาเท่านั้น แม้ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยืนตามศาลชั้นต้นที่สั่งไม่รับอุทธรณ์ และคำสั่งศาลอุทธรณ์เป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๓๖ ก็ตาม ศาลชั้นต้นก็ไม่มีอำนาจสั่งไม่รับฎีกาเพราะเหตุดังกล่าว ต้องส่งให้ศาลฎีกาพิจารณาสั่งเท่านั้น
ผู้เขียน นางอัญญรัตน์ รัตกิจนากร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลประจำกองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ผู้ตรวจ นายเอื้อน ขุนแก้ว ผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
