โจทก์ฟ้องเรียกให้จำเลยรับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหายจากการทำลายทรัพยากรธรรมชาติตามพระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535 มาตรา 97 อันเนื่องมาจากจำเลยถูกเจ้าพนักงานตำรวจจับกุมดำเนินคดีอาญาตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 54 และพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ. 2507 มาตรา 14 แม้พนักงานอัยการจะมีคำสั่งไม่ฟ้องจำเลยก็ตาม แต่เป็นกรณีถือได้ว่าไม่มีผู้ใดฟ้องทางอาญาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 51 วรรคหนึ่ง ถือว่าโจทก์ซึ่งเป็นผู้เสียหายฟ้องทางแพ่งเนื่องจากความผิดทางอาญา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 51 วรรคหนึ่ง จึงต้องใช้อายุความฟ้องคดีอาญาตามฐานความผิดทางอาญาดังกล่าวซึ่งมีระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบห้าปี และมีอายุความ 15 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 95 (2) หาใช่มีอายุความ 1 ปี ตามที่จำเลยฎีกาแต่อย่างใดไม่ เมื่อโจทก์พบการกระทำคดีนี้วันที่ 9 พฤศจิกายน 2550 และฟ้องวันที่ 11 ธันวาคม 2556 ยังไม่เกิน 15 ปีนับแต่วันที่อาจบังคับสิทธิเรียกร้องได้เป็นต้นไป คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ (วินิจฉัยตามคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5022/2561)
แผนกคดีสิ่งแวดล้อม
กรกฎาคม 2565
