ผู้ร้องยื่นคำร้องขอถอนคำขอรับชำระหนี้ตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 96 (3) เมื่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีคำสั่งอนุญาตให้ถอนคำขอรับชำระหนี้ ผู้ร้องจะมีสิทธิยื่นคำร้องขอรับชำระหนี้บุริมสิทธิตามมาตรา 95 ได้อีกหรือไม่ (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1770/2565)

   คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1770/2565 - ผู้ร้องเคยนำหนี้ตามคำพิพากษาศาลซึ่งมีที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส. 3 ก) เลขที่ 1114, 1115 และ 1116 พร้อมสิ่งปลูกสร้างของจำเลยที่ 1 เป็นประกันมายื่นคำขอรับชำระหนี้เต็มจำนวนตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 96 (3) แต่ต่อมาผู้ร้องได้ยื่นคำร้องขอถอนคำขอรับชำระหนี้ดังกล่าวโดยสำคัญผิดว่ามีบุคคลภายนอกชำระหนี้แทนจำเลยที่ 1 ครบถ้วนแล้วก่อนที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะทำความเห็นในสำนวนคำขอรับชำระหนี้ เมื่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีคำสั่งอนุญาตให้ถอนคำขอรับชำระหนี้แล้ว คำขอรับชำระหนี้ดังกล่าวย่อมสิ้นผลไปเสมือนหนึ่งมิได้มีการยื่นคำขอรับชำระหนี้ในคดีนี้เลย เมื่อผู้ร้องยังมิได้รับชำระหนี้ การที่ผู้ร้องนำหนี้ตามคำพิพากษาศาลมายื่นคำร้องขอบังคับบุริมสิทธิจากทรัพย์หลักประกันตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 95 ในคดีนี้ภายหลังจากที่คำขอรับชำระหนี้ที่ผู้ร้องยื่นไว้ต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ตามมาตรา 96 (3) สิ้นผลไป ประกอบกับการที่ผู้ร้องขอถอนคำขอรับชำระหนี้ดังกล่าวโดยเหตุที่สำคัญผิดว่ามีบุคคลภายนอกชำระหนี้แทนจำเลยที่ 1 ครบถ้วนก็มิใช่เหตุที่ทำให้จำนองระงับสิ้นไปตาม ป.พ.พ. มาตรา 744 และมิใช่กรณีผู้ร้องสละสิทธิในทรัพย์หลักประกันทั้งหมด ผู้ร้องจึงยังคงเป็นเจ้าหนี้จำนอง ที่คงมีสิทธิบังคับชำระหนี้จากทรัพย์สินที่จำนอง ตาม ป.พ.พ. มาตรา 745 และ พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 95 ก็บัญญัติรับรองสิทธิของผู้ร้องในฐานะเจ้าหนี้มีประกันเหนือทรัพย์สินอันเป็นหลักประกันให้สามารถบังคับเอากับทรัพย์หลักประกันได้ ทั้งเจ้าพนักงานบังคับคดีได้ขายทอดตลาดทรัพย์หลักประกันและส่งเงินคงเหลือสุทธิเข้ากองทรัพย์สินของจำเลยที่ 1 ในคดีนี้แล้ว ผู้ร้องจึงมีสิทธิยื่นคำร้องขอรับชำระหนี้บุริมสิทธิตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 95