พ.ร.บ.อาคารชุด พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๒๓ บัญญัติว่า “ในกรณีที่พนักงานเจ้าหน้าที่ได้จดแจ้งการจำนองอสังหาริมทรัพย์ในหนังสือกรรมสิทธิ์ห้องชุดตามมาตรา ๒๒ แล้ว การจำหน่ายห้องชุดแต่ละห้องในครั้งแรกโดยผู้ขอจดทะเบียนอาคารชุดซึ่งเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ในหนังสือกรรมสิทธิ์ห้องชุดจะจำหน่ายห้องชุดนั้นให้ผู้รับโอนกรรมสิทธิ์ห้องชุดได้รับโอนไปโดยปลอดจำนอง” จากบทบัญญัติดังกล่าวชี้ชัดว่าเป็นการบังคับเฉพาะผู้ขอจดทะเบียนอาคารชุดซึ่งเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ห้องชุดที่มีรายการจำนองติดมาด้วยให้ต้องจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ห้องชุดให้แก่ผู้รับโอนในครั้งแรกโดยปลอดจำนองไม่ได้บังคับผู้รับจำนองให้ต้องร่วมจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ห้องชุดโดยปลอดจำนองด้วย การที่ผู้รับจำนองยินยอมให้จดทะเบียนอาคารชุดเป็นเพียงการปฏิบัติตามขั้นตอนที่กำหนดไว้ใน พ.ร.บ.อาคารชุด พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๗ เพื่อให้ผู้จำนองสามารถจดทะเบียนอาคารชุดได้เท่านั้น ไม่ได้มีผลผูกพันให้ผู้รับจำนองต้องร่วมรับผิดในการจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ห้องชุดโดยปลอดจำนองแต่อย่างใด ดังนั้น จำเลยที่ ๑ ผู้ขอจดทะเบียนอาคารชุดซึ่งเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ห้องชุดและเป็นผู้จำนองจึงต้องชำระหนี้จำนองเพื่อให้จำเลยที่ ๗ ผู้รับจำนองจดทะเบียนไถ่ถอนจำนองให้เสร็จสิ้นก่อนที่จะจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ห้องชุดพิพาทให้แก่โจทก์ซึ่งเป็นผู้ซื้อในครั้งแรก แม้โจทก์ชำระเงินค่าห้องชุดพิพาทแก่จำเลยที่ ๑ ครบถ้วนแล้ว แต่เมื่อจำเลยที่ ๑ ยังไม่ได้ชำระหนี้จำนองห้องชุดพิพาท ย่อมไม่อาจบังคับให้จำเลยที่ ๗ จดทะเบียนไถ่ถอนจำนองห้องชุดดังกล่าวโดยที่โจทก์ไม่ต้องชำระหนี้ไถ่ถอนจำนองแทนจำเลยที่ ๑ ได้ (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๙๕๕/๒๕๖๖)
แผนกคดีผู้บริโภคในศาลฎีกา
มีนาคม ๒๕๖๗
