ครพ.ภษ. 5535/2561
จำเลยได้รับแจ้งการประเมินอากรขาเข้า/ขาออก ภาษีสรรพสามิต และภาษีมูลค่าเพิ่ม ตามใบขนสินค้าขาเข้าทั้งสามฉบับดังกล่าวในวันที่ 23 มิถุนายน 2553 ภายในอายุความเดิม และไม่ยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลภาษีอากรกลางที่วินิจฉัยว่าการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ในกรณีดังกล่าวชอบแล้วตามคดีหมายเลขแดงที่ 165/2555 จนคดีดังกล่าวถึงที่สุด จึงเป็นกรณีที่เจ้าหน้าที่ของรัฐใช้อำนาจหน้าที่ตามกฎหมายบังคับไว้เพื่อใช้สิทธิเรียกร้องในทางหนี้ภาษีอากร หากหนี้ภาษีอากรเป็นอันยุติและจะมีการบังคับหนี้ภาษีอากรไปตามนั้น ถือเป็นกรณีที่โจทก์ที่ 1 ใช้สิทธิของเจ้าหนี้ได้กระทำการอื่นใดอันมีผลเป็นอย่างเดียวกันกับการฟ้องคดี ย่อมส่งผลให้อายุความทั้งในส่วนอากรขาเข้าและภาษีมูลค่าเพิ่มสะดุดหยุดลงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/14 (5) สิทธิเรียกร้องในหนี้ภาษีอากรตามใบขนสินค้าทั้งสามฉบับดังกล่าวจึงไม่ขาดอายุความ ซึ่งศาลอุทธรณ์คดีชำนัญพิเศษได้วินิจฉัยตามแนวคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5652/2560, 5553-5563/2560 และ 6451/2550 แล้ว ฎีกาของจำเลยจึงไม่เป็นปัญหาสำคัญที่ศาลฎีกาควรวินิจฉัย
ครพ.ภษ. 2900/2564
เจ้าพนักงานของจำเลยส่งหนังสือแจ้งการประเมินถึงห้างหุ้นส่วนจำกัด ม. และ จำเลยให้ชำระภาษี อายุความจึงสะดุดหยุดลงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/14 (5) เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่า ห้างหุ้นส่วนจำกัด ม. และจำเลยรับหนังสือแจ้งการประเมินเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม 2551 โดยในหนังสือแจ้งการประเมินกำหนดให้ชำระภาษีภายใน 30 วัน นับแต่ได้รับหนังสือ อายุความจึงสะดุดหยุดลงและเริ่มนับใหม่ตั้งแต่พ้น 30 วัน ที่กำหนดให้นำเงินภาษีอากรไปชำระ โจทก์ฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2561 ยังไม่เกินสิบปี คดีจึงไม่ขาดอายุความ เมื่อห้างหุ้นส่วนจำกัด ม. เป็นนิติบุคคลประเภทห้างหุ้นส่วนจำกัด จำเลยในฐานะหุ้นส่วนผู้จัดการจึงต้องร่วมรับผิดในหนี้ของห้างหุ้นส่วนจำกัด ม.
