สรรหาฎีกาเด็ด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3107/2568

เจ้าหนี้ที่อาจใช้สิทธิฟ้องขอให้เพิกถอนนิติกรรมตาม ป.พ.พ. มาตรา 237 ไม่จำกัดเฉพาะเจ้าหนี้ในขณะที่ลูกหนี้ทำนิติกรรมฉ้อฉลเท่านั้น แต่หมายรวมถึงเจ้าหนี้ผู้รับโอนสิทธิเรียกร้องจากเจ้าหนี้ ในขณะที่ลูกหนี้ทำนิติกรรมฉ้อฉลด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2276/2568

โจทก์คิดดอกเบี้ยระหว่างพักชำระหนี้ให้จำเลยที่ 1 แม้ดอกเบี้ยดังกล่าวเป็นผลประโยชน์เพิ่มเติมจากสัญญาเช่าซื้อเดิม แต่ก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของค่าเช่าซื้อที่ค้างชำระแต่ละงวด และเมื่อสัญญาเช่าซื้อเลิกกัน คู่สัญญาต้องกลับคืนสู่ฐานะเดิม ตาม ป.พ.พ. มาตรา 391 โจทก์จึงไม่มีสิทธิเรียกดอกเบี้ยดังกล่าว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 842/2568

การจัดการมรดกยังไม่เสร็จสิ้น โจทก์ จำเลย และผู้รับพินัยกรรมอื่นยังคงเป็นเจ้าของรวมในที่ดินมรดกและโฉนดที่ดิน ถือไม่ได้ว่าโฉนดที่ดินเป็นเอกสารของผู้อื่น แม้จำเลยไม่ยอมส่งมอบโฉนดที่ดินให้โจทก์ซึ่งเป็นผู้จัดการมรดกจะทำให้การจัดการมรดกเกิดข้อขัดข้องหรือได้รับความเสียหาย ย่อมเป็นเรื่องที่ต้องไปว่ากล่าวในทางแพ่งต่อไป การกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดตาม ป.อ. มาตรา 188

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1/2568

ผู้อนุบาลแจ้งเปลี่ยนชื่อผู้รับประโยชน์ตามกรรมธรรม์ประกันชีวิตของ คนไร้ความสามารถโดยใส่ชื่อตนเป็นผู้รับประโยชน์แต่เพียงผู้เดียวเป็นกรณีที่ถือว่าประโยชน์ของผู้ใช้อำนาจปกครองขัดกับประโยชน์ของคนไร้ความสามารถ เมื่อผู้อนุบาลกระทำการโดยไม่ได้รับอนุญาตจากศาลก่อนจึงตกเป็นโมฆะ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2813/2568

จำเลยทั้งสองกับพวกร่วมกันบุกรุกเข้าไปในเคหสถานของผู้ร้องที่ 1 แล้วร่วมกันทำร้ายผู้เสียหายที่ 2 เป็นการรบกวนการครอบครองโดยปกติสุข และใช้กำลังประทุษร้ายในทันทีต่อเนื่องกัน ในขณะที่การบุกรุกยังคงมีอยู่ตลอดเวลา ไม่ขาดตอน พฤติการณ์ความร้ายแรงไม่อาจแยกออกจากกันได้ เป็นความผิด ฐานร่วมกันบุกรุกโดยใช้กำลังประทุษร้าย ตาม ป.อ. มาตรา 365 (1) ประกอบ มาตรา 364 และ 83

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1932/2568

แม้จำเลยจะเป็นผู้บริโภคได้รับยกเว้นไม่ต้องชำระค่าขึ้นศาลในชั้นอุทธรณ์ ตาม พ.ร.บ.วิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 มาตรา 18 จำเลยก็มีสิทธิยื่นคำร้องขอยกเว้นเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แทนโจทก์ตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1685/2568

การที่โจทก์ขอวางเงินชำระค่าที่ดินให้แก่จำเลยที่ 2 เพื่อให้จำเลยที่ 2 โอนที่ดินพิพาทให้แก่โจทก์ตามสัญญาประนีประนอมยอมความเป็นการบังคับคดีโดยวิธีอื่น ที่ทำได้โดยไม่ต้องตั้งเจ้าพนักงานบังคับคดีตาม ป.วิ.พ. มาตรา 276 วรรคหนึ่ง (2) โจทก์ต้องร้องขอให้มีการบังคับคดีภายในระยะเวลา 10 ปี ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 274

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1546/2568

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลลงโทษจำเลยในความผิดฐานชิงทรัพย์ที่กฎหมายกำหนดมีอัตราโทษอย่างต่ำไว้ให้จำคุกตั้งแต่ห้าปีขึ้นไป แม้จำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์ก็ต้องนำสืบพยานประกอบคำรับสารภาพ ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 176 มิฉะนั้นศาลก็ไม่อาจพิพากษาว่าจำเลยกระทำความผิดฐานนี้ได้ และไม่อาจนำ ป.วิ.อ. มาตรา 192 วรรคท้าย มาใช้บังคับเพื่อให้ศาลลงโทษจำเลยในความผิดฐานลักทรัพย์โดยมีอาวุธปืนได้