เมื่อหนี้ค่าเช่าซื้อแต่ละงวดมีกำหนดเวลาชำระไว้ตามเวลาแห่งปฏิทิน การที่จำเลยที่ ๑ ไม่ชำระค่าเช่าซื้องวดที่ ๒๑ ตามกำหนด จำเลยที่ ๑ จึงตกเป็นผู้ผิดนัดโดยมิพักต้องเตือนเลยตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๒๐๔ วรรคสอง คือ วันที่ ๖ เมษายน ๒๕๕๘ หาใช่จะต้องให้จำเลยที่ ๑ ผิดนัดชำระค่าเช่าซื้อสามงวดติดต่อกันแล้วจึงจะถือว่าวันผิดนัด ซึ่งกรณีดังกล่าวเป็นเรื่องของการใช้สิทธิบอกเลิกสัญญาเท่านั้น เมื่อจำเลยที่ ๒ ได้รับหนังสือบอกกล่าวจากโจทก์ในวันที่ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๕๘ ซึ่งเป็นเวลาภายหลังจากพ้นกำหนดหกสิบวันนับแต่วันที่จำเลยที่ ๑ ผิดนัดแล้ว จำเลยที่ ๒ ผู้ค้ำประกันจึงหลุดพ้นจากความรับผิดในดอกเบี้ยและค่าสินไหมทดแทนที่เกิดขึ้นภายหลังจากพ้นกำหนดดังกล่าวตาม ป.พ.พ. มาตรา ๖๘๖ วรรคหนึ่งและวรรคสอง เมื่อค่าขาดราคาเป็นค่าเสียหายที่เกิดจากการขายรถยนต์ที่เช่าซื้อเมื่อวันที่ ๘ ตุลาคม ๒๕๕๘ ซึ่งพ้นกำหนดหกสิบวันแล้ว จำเลยที่ ๒ จึงไม่ต้องรับผิด
เรื่อง เช่าซื้อ ค้ำประกัน (ฎีกา ๑๑๖๖/๒๕๖๒)
เผยแพร่โดย
แผนกคดีผู้บริโภค
วันที่เผยแพร่
13/04/2563
เข้าดู
7
Share
คำพิพากษาที่น่าสนใจล่าสุด
ฎ.3589/2567
08/08/2568
ฎ.2656/2567
08/08/2568
ฎ.2646/2566
08/08/2568
ฎ.1542/2566
08/08/2568
ฎ.5097/2565
08/08/2568