คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3149/2563 - จำเลยที่ 2 ทำสัญญาขายฝากที่ดินพิพาทแก่ผู้คัดค้านที่ 1 ภายหลังจากมีการขอให้ล้มละลาย จึงต้องด้วยข้อสันนิษฐานตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 114 ว่าจำเลยที่ 2 และผู้คัดค้านที่ 1 รู้อยู่ว่าเป็นทางให้เจ้าหนี้ต้องเสียเปรียบ จำเลยที่ 2 และผู้คัดค้านที่ 1 มีหน้าที่นำสืบหักล้างข้อสันนิษฐานดังกล่าว ลำพังเพียงการที่ผู้คัดค้านที่ 1 เคยรับซื้อฝากที่ดินโฉนดเลขที่ 131431 ของจำเลยที่ 2 มาก่อน ไม่น่าจะรับฟังได้ว่าผู้คัดค้านที่ 1 ทราบฐานะทางการเงินของจำเลยที่ ๒ เป็นอย่างดี พฤติการณ์แห่งคดีน่าเชื่อว่า ผู้คัดค้านที่ 1 รับซื้อฝากที่ดินพิพาทโดยมิได้รู้อยู่ว่าเป็นทางให้เจ้าหนี้ต้องเสียเปรียบ พยานหลักฐานที่ผู้คัดค้านที่ 1 นำสืบมีน้ำหนักให้รับฟังหักล้างข้อสันนิษฐานของกฎหมาย ผู้ร้องจึงไม่อาจขอให้เพิกถอนนิติกรรมการขายฝากที่ดินโฉนดเลขที่ 1398 ระหว่างจำเลยที่ 2 กับผู้คัดค้านที่ 1 ได้
ทำสัญญาขายฝากที่ดินภายหลังจากการมีคำขอให้ล้มละลาย (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3149/2563)
เผยแพร่โดย
แผนกล้มละลายฯ
วันที่เผยแพร่
22/03/2564
เข้าดู
80
Share
คำพิพากษาที่น่าสนใจล่าสุด
จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ยื่นคำร้องขอให้ศาลฎีกาเพิกถอนกระบวนพิจารณาที่ผิดระเบียบ
29/10/2568
พ.ร.บ.ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างฯ : อำนาจฟ้อง
24/10/2568
ภาษีอากร : ประมวลรัษฎากร มาตรา 12
24/10/2568
จำเลยฎีกาในคดีอาญาและคดีแพ่งเกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา
24/09/2568
โจทก์ร่วมยื่นคำร้องขอถอนฟ้องและขอถอนคำร้องทุกข์ จำเลยยื่นคำร้องขอถอนฎีกา
26/08/2568